Od samego początku działalności Zakładu prace badawcze koncentrowały się wokół metodologii konstruowania i techniki uszczelniania maszyn.
    Za główne osiągnięcia tego okresu należy uznać prac nad wyborem optymalnych cech konstrukcyjnych na przykładzie regulatora poziomu cieczy (E. Brzuchowski 1968), a także prace dotyczące rozwiązań konstrukcyjnych uszczelnień mechaniczno-osiowych do prototypu pomp Y (E. Brzuchowski, M. Gawliński, D. Kraszewski 1966-1967).
    Wówczas też nawiązano niemal modelową współpracę ze Świdnicką Fabryką Urządzeń Przemysłowych. Fabryka wykonała stanowisko badawcze według projektu swego pracownika mgr inż. Błażeja Brzozowskiego. Właśnie owa współpraca wytyczyła kierunek badawczy i przesądziła o zainteresowaniach wielu pracowników zakładu.
    W okresie do 1979 roku następujący pracownicy Zakładu uzyskali stopnie doktora nauk technicznych za prace:
Marek Gawliński - Wpływ wybranych cech konstrukcyjnych na działanie uszczelnień czołowych - 1972,
Daniel Kraszewski - Dobranie parametrów konstrukcyjnych łożyska hydrostatycznego o powierzchni płaskiej i sferycznej w zastosowaniu do maszyn tłokowych - 1975,
Józef Pawlus - Analiza konstrukcji rozprężonego pierścienia uszczelniającego z uwagi na jego stateczność - 1975,
Marta Wilczek - Analiza metodologiczna wpływu cech konstrukcyjnych czołowych uszczelnień ślizgowych na ich właściwości użytkowe - 1978,
Halina Kertyńska - Analiza właściwości ślizgowych materiałów w temperaturach kriogenicznych na przykładzie uszczelnienia czołowego - 1979,
    Dr E. Brzuchowski habilituje się na podstawie rozprawy "Energetyczna interpretacja niektórych zagadnień automatyki na podstawie konstrukcyjnej analogii między maszyną i układem samoczynnej regulacji" i zostaje powołany w roku 1969 na stanowisko docenta.
    Zakres i tematyka ówczesnych prac naukowych (w tym doktorskich) była inspirowana zleceniami przemysłu, głównie Świdnickiej Fabryki Urządzeń Przemysłowych, Wytwórni Uszczelnień Polmo-Morpak z Gdańska, WSK Wrocław, Dolmel Wrocław. Zakład był wówczas jedyną placówką naukową w kraju w dziedzinie uszczelnień stykowych i bezstykowych do maszyn i urządzeń.
    W latach osiemdziesiątych zainteresowania pracowników Zakładu koncentrowały się na badaniach zmierzających do uruchomienia na szeroką skalę produkcji uszczelnień czołowych dla branży pomp przemysłowych. Rozwiązania wprowadzono do wyrobów Zakładu Produkcji Uszczelnień Technicznych INCO, a szczegółowe rozwiązania tego rodzaju uszczelnień czołowych wprowadzono do pomp zatapialnych Zabrzańskiej Fabryki Maszyn Górniczych. Wykonano ponadto zestaw uszczelnień segmentowych do pomp odwadniających, zainstalowanych w Kopalni Polkowice. Doświadczenia konstrukcyjne wykorzystano też przy opracowywaniu mikro- i makrosraplarek gazów.
    Bardzo wiele prac wykonano na temat uszczelnień elastomerowych wałów obrotowych. Opracowano metodologię konstruowania uszczelnień oraz programy komputerowe (we współpracy z prof. Konderlą) dla doboru uszczelnień oraz do oceny właściwości lepkosprężystych gum.
    Opracowano też konstrukcyjne i technologiczne sposoby obniżenia oporów tarcia uszczelnień stykowych. Prace te były finansowane - w różnych okresach - przez Zakład Produkcji Uszczelnień Technicznych (1978 - 1982), Dichtungstechnik Bruss GmbH, (1986 - 1993, 2002 - 2003), Chicago Rawhide Industries, USA (1993 - 1994, 1996 - 1998), oraz Trostel, USA (1999 - 2000). Badania prowadzono na stanowiskach badawczych skonstruowanych przez pracowników Zakładu.
    Należy tu wymienić:
1. Stanowisko do badania oporów tarcia - zespół wirujący łożyskowany jest w podporach aerostatycznych,
2. Stanowisko do oceny składowej adhezyjnej współczynnika tarcia gumy,
3. Przyrząd do badania mechanizmu tworzenia powierzchni styku uszczelnienia z wałem (konstrukcji dr J. Zarównego),
4. Stanowisko do pomiaru współczynnika przewodzenia ciepła sznurów uszczelniających.

    Badania nad oceną składowej adhezyjnej współczynnika tarcia doprowadziły do opracowania pracy doktorskiej przez J. Rogulę pt.: "Składowa adhezyjna współczynnika tarcia jako parametr stanu energetycznego powierzchni". Pracę tę J. Rogula obronił w 2002 roku.
    W roku 2003 dr inż. M. Gawliński napisał i złożył monografię pt.: "Lokalne warunki styku a opory tarcia elastomerowych wargowych pierścieni uszczelniających" stanowiącej podsumowanie wieloletnich badań nad tymi uszczelnieniami.
    W roku 2000 rozpoczęto nowy kierunek badań nad uszczelnieniami z cieczą magnetyczną. Na zlecenie KWB "Bełchatów" opracowano konstrukcję oraz podjęto szeroko zakrojone badania prototypów zintegrowanych uszczelnień z cieczą magnetyczną. W rezultacie doprowadzono do znacznego obniżenia oporu tarcia krążników przy jednoczesnym podwyższeniu skuteczności uszczelniania. Podjęto działania wspólnie z KWB "Bełchatów" wdrożeniem opracowanego rozwiązania uszczelnienia do produkcji.
    W roku 1999 Urząd Dozoru Technicznego przyznał Laboratorium Techniki Uszczelniania Maszyn uznanie II stopnia. Dzięki temu uznaniu w laboratorium prowadzi się badania materiałów na uszczelnienia spoczynkowe i wydaje się na nie certyfikaty. Badania prowadzono na zlecenie takich firm jak Gambit, Polonit - Polska, Gitec - Szwajcaria, Temac - Czechy czy Frenzelit - Niemcy.
    Drugim ważnym kierunkiem badań są urządzenia do wytwarzania wysokich ciśnień. Pierwszym rozwiązaniem było urządzenie do badania zamrożonego gruntu w trójosiowym stanie naprężeń. W urządzeniu badano próbki zamrożonych gruntów z budowy szybów w lubińskim zagłębiu miedziowym. Zaprojektowane i wykonane urządzenie do wzmacniania i uszczelniania gruntów zostało przetestowane na budowie metra w Warszawie. Wyniki testu były zadowalające - wykonano wiele prac związanych z wzmocnieniem gruntów pod budynkami i budowlami oraz wykonywano poziome ekrany uszczelniające między innymi w obszarze budowy stacji metra "Stokłosy" (na głębokości 19 m). Testowanie i wykorzystanie urządzeń realizowano z Instytutem Geotechniki Politechniki Wrocławskiej. Wspólnie z Instytutem Geotechniki Uniwersytetu Technicznego Akademii Górniczej we Freibergu (Niemcy) opracowano środki i urządzenia do wzmacniania murów i uszczelniania betonowych zbiorników.
    Na podstawie dotychczasowych doświadczeń i przy współpracy z TU Akademia Górnicza we Freibergu zaprojektowano i wykonano urządzenie do wyznaczenia wodochłonności gruntów. Nietypowość i złożoność nowej konstrukcji wynika z niejednorodności gruntu (przewarstwienia) oraz dużej średnicy otworu badawczego. Stosowanie typowych urządzeń nie zapewniało szczelności strefy badawczej - następował samowypływ wody z otworu badawczego.
    Na wysokociśnieniowym hydrostatycznym (do 800 MPa) stanowisku badawczym prowadzone były badania nad odpornością drobnoustrojów na wysokie ciśnienia, prowadzono rozpoznawcze badania nad polimeryzacją kaolinu i inne. Przygotowywane są badania nad ściśliwością cieczy roboczych (hydraulicznych) oraz badania nad zmianami stanu powierzchni uszczelek typu O.
    Prowadzone są prace nad konstrukcją reaktora wysokociśnieniowego z wymiennikiem ciepła, co pozwoli na prowadzenie badań w żądanych temperaturach.
    Ze środków finansowych przeznaczonych na badania statutowe zaprojektowano i wykonano stanowisko badawcze do wytwarzania impulsowej wysokoenergetycznej strugi cieczy. Wykorzystanie metody balistycznej i interferencji fal pozwoliło na uzyskanie prędkości strugi przekraczającej v > 6500m/s. Struga cieczy o tak dużej gęstości energii działając na powierzchnię materiału (próbki) powoduje zniszczenie struktury podobne do zniszczeń wywołanych oddziaływaniem ciała stałego lub wybuchu.
    Wysokoenergetyczna struga cieczy wykorzystywana była również do nadania prędkości elementom (ścierniwo, kulka stalowa, rubin, granat i inne), przy realizacji badań rozpoznawczych nad charakterem zniszczeń narzędzi urabiających nakład w kopalniach węgla brunatnego. Charakter zniszczeń powierzchni elementu poddanego działaniu obciążenia impulsowego w warunkach laboratoryjnych jest podobny do zniszczeń występujących na powierzchni elementu urabiającego górotwór (elementarne powierzchnie zęba koparki kołowej). Wniosek dotyczący wyżej przedstawionych badań rozpoznawczych: nowe materiały na elementy urabiające górotwór mogą być wstępnie oceniane w warunkach laboratoryjnych.
    Pracownicy Zakładu realizowali wiele tematów związanych z konstrukcją i eksploatacją maszyn i urządzeń. Między innymi doświadczenia konstrukcyjne wykorzystano do wykonania miniaturowej skraplarki typu Joule'a-Thompsona o średnicy zewnętrznej 8-12 mm i o wydajności chłodniczej od 0.2 do 5 W na poziomie temperatur od 88-78 K, mikroukładów do skraplania wodoru o mocy chłodniczej od 5-12 W na poziomie 21 K oraz model fizyczny skraplarki powietrza pracujący w obiegu Claude'a (we współpracy z prof. Bodio - Zakład Chłodnictwa i Kriogeniki).
    Zespół współpracuje z krajowymi i zagranicznymi ośrodkami naukowymi, oto niektóre z nich: AGH - zespół tribologii, Politechnika Krakowska - Instytut Pojazdów Samochodowych i Silników Spalinowych, Państwowy Uniwersytet w Sumach, Ukraina - prof. Wł. Marcinkowski, Akademia Górnicza we Freibergu, Niemcy, Georgia Institute of Technology, Atlanta, USA - prof. R. Salant.
    Dorobek naukowy i dydaktyczny zakładu w latach 1964-2003 przedstawia się następująco: 160 publikacji naukowych (autorskich i współautorskich), w tym 4 monografie:
E. Brzuchowski "Energetyczna interpretacja niektórych zagadnień automatyki na podstawie konstrukcyjnej analogii między maszyną i układem samoczynnej regulacji",
E. Brzuchowski "Analiza i synteza sprzęgieł mechanicznych"
E. Brzuchowski "Układ współrzędnych równoległych"
oraz trzy skrypty. Pracownicy zakładu uzyskali także 20 patentów i wzorów użytkowych.

Dorobek aktualnie zatrudnionych pracowników przedstawiono w tablicy:

PRACOWNIK	PUBLIKACJE OGÓŁEM	W TYM		RAPORTY
		SKRYPTY	PATENTY
H. Kertyńska	24	-	-	27
M. Gawliński	75	1	8	85
Z. Sysak	42	-	12	40
J. Rogula	11	-	-	19
J. Blachura	6	-	-	7
Z. Kasprzyk	3	-	-	4
K. Podkomorzy	12	-	-	25

    Pracownicy zakładu brali czynny udział w ok. 87 konferencjach naukowych, w tym 44 krajowych i 43 zagranicznych, na których wygłosili łącznie 77 referatów opublikowanych w materiałach konferencyjnych i czasopismach. Wyniki swoich badań prezentowali m.in. na kongresach i konferencjach w Detroit, Montrealu, Brighton, Dreźnie, Budapeszcie, Leningradzie, Pradze, Sumach, Brugii, Londynie, Yorku, Kownie.
    Pracownicy zakładu pełnili następujące funkcje organizacyjne: Marek Gawliński - z-ca dyrektora Instytutu ds. badań naukowych w Instytucie I-20 - 1979-1982, 1996-99, Dyrektor Pionu Kształcenia Kadry Naukowej - 1982-90, sekretariat naukowy Międzynarodowych Konferencji na temat uszczelnień (V-IX konferencji), członek Rady Programowej czasopism "Hydraulika i Pneumatyka" oraz "Pompy Pompownie", jest zastępcą przewodniczącego Sekcji Uszczelnień i Techniki Uszczelniania SIMP.
Zdzisław Sysak - Pełnomocnik Rektora ds. Praktyk Studenckich - 1970-90.